KAZIMIERZ FRANCISZEK PAPCIAK SSCC – profesor Papieskiego Wydziału Teologicznego we Wrocławiu, doktor habilitowany teologii, katolicki kapłan zakonny w Zgromadzeniu Najświętszych Serc. Pracownik naukowo-dydaktyczny od ponad trzech dekad związany z katolicką nauką społeczną.
Studia podstawowe, seminaryjne na PWT we Wrocławiu, ukończone dyplomem magistra teologii w 1985 r. Rok później podejmuje studia specjalistyczne w Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie (obecnie UKSW), które kończy w 1988 r. licencjatem rzymskim w zakresie teologii moralnej. W czasie trwania studiów specjalistycznych – w 1987 r. – zostaje zatrudniony na stanowisku asystenta stażysty przy Katedrze Etyki Społecznej w Instytucie Politologii i Nauk Społecznych ATK. W latach 1988-89 kontynuuje studia na etapie doktoranckim, przygotowując rozprawę doktorską na seminarium naukowym kierowanym przez prof. dra hab. Helmuta Jurosa SDS. Jednocześnie w latach 1988-90 prowadzi zajęcia naukowo-dydaktyczne z katolickiej nauki społecznej na stanowisku asystenta.
W 1990 r. zostaje oddelegowany na stypendium naukowe w Instytucie Katolickim w Paryżu, gdzie studiuje na Wydziale Nauk Społecznych i Ekonomicznych (FASSE) pod kierunkiem prof. dra Louis de Vaucelles SJ. W 1992 r. na podstawie dysertacji: „Stolica Apostolska i Organizacja Narodów Zjednoczonych w kontekście etosu międzynarodowego” uzyskuje stopień naukowy doktora nauk humanistycznych (chrześcijańskie nauki społeczne). W tym samym roku awansuje na stanowisko adiunkta. W latach 1995-1999 pracuje przy Katedrze Teorii Państwa i Stosunków Międzynarodowych, kierowanej przez prof. dra hab. Henryka Skorowskiego SDB. Od 1995 r. w ramach stypendium naukowego studiuje po raz kolejny w Instytucie Katolickim w Paryżu. Były to studia habilitacyjne pod kierunkiem prof. dra Hervé Legrand’a OP (capacité doctorale / habilitation capacité), przygotowujące do prowadzenia samodzielnych badań naukowych i kierowania badaniami naukowymi na poziomie uniwersyteckim.
Należy dodać, że w latach 1988-1990 był przedstawicielem młodszych pracowników naukowych do Rady Wydziału i jej sekretarzem. Natomiast w latach 1991-95 był Prezesem Zarządu Fundacji ATK dla Wspierania Rozwoju Chrześcijańskich Nauk Społecznych. Fundacja organizowała sympozja i konferencje oraz wykłady gościnne profesorów polskich i zagranicznych. Sympozja zyskały uznanie i pozytywną opinię w polskich i zagranicznych ośrodkach naukowych oraz szeroki oddźwięk w mass-mediach.
W 1999 r. zakończył pracę w ATK w Warszawie i rozpoczął wykłady na macierzystym Papieskim Wydziale Teologicznym we Wrocławiu. Zostaje mianowany adiunktem w Instytucie Teologii Praktycznej przy Katedrze Katolickiej Nauki Społecznej i Socjologii Duszpasterskiej, kierowanej przez ks. prof. dra hab. Piotra Niteckiego. W 2013 r. po przeprowadzeniu przewodu habilitacyjnego na podstawie dorobku naukowego i rozprawy pt. „Nowy etos Starego Kontynentu. Chrześcijaństwo wobec Europy”, uzyskuje tytuł naukowy doktora habilitowanego nauk teologicznych. W r. 2014 zostaje mianowany kierownikiem Katedry Filozofii Społecznej i Politycznej, obecnie Katedra Katolickiej Nauki Społecznej i Etyki Politycznej, działająca w ramach Instytutu Filozofii Chrześcijańskiej i Nauk Społecznych PWT we Wrocławiu. Dwa lata później, na wniosek Senatu PWT we Wrocławiu i po uzyskaniu zgody Kongregacji Edukacji Katolickiej zostaje mianowany na stanowisko profesora nadzwyczajnego.
Obecnie jest pracownikiem naukowo-dydaktycznym Papieskiego Wydziału Teologicznego we Wrocławiu. Prowadzi wykłady z etyki społecznej i politycznej, katolickiej nauki społecznej, podstaw socjologii oraz proseminaria metodyczne. W ramach seminarium naukowego z katolickiej nauki społecznej powstało pod jego kierunkiem około 60 prac magisterskich. Kilka z nich znajduje kontynuację naukową na poziomie doktoranckim, co wpisuje się promocję nowych kadr naukowych jako promotor, recenzent i członek komisji. W pracy naukowej, dydaktycznej oraz popularyzatorskiej podejmuje zagadnienia z szeroko pojętej katolickiej nauki społecznej, filozofii i teologii polityki: etyki politycznej, aksjologii i ewolucji współczesnego etosu społecznego, aksjologicznych i deontologicznych podstaw polityki i demokracji, procesów globalizacji i regionalizacji, roli Kościoła w przestrzeni publicznej, polityki międzynarodowej Stolicy Apostolskiej. W kontekście powyższej problematyki uczestniczy w licznych sympozjach lokalnych i międzynarodowych, krajowych i zagranicznych. Oprócz pracy naukowo-dydaktycznej w macierzystej uczelni należy dodać, że w okresie 2009-2010 był sekretarzem Zarządu Sekcji Wykładowców Katolickiej Nauki Społecznej w Polsce, zaś w latach 2012-2016 konsultorem Komisji ds. Społecznych II Synodu Archidiecezji Katowickiej. Członek Komitetu Nauk Teologicznych Polskiej Akademii Nauk w kadencji 2015-2019. Członek rady programowej Powszechnego Uniwersytetu Nauczania Chrześcijańsko-Społecznego w Warszawie od 2021 roku.